دانلود فیلم Chung Kuo: China 1972 دوبله فارسی بدون سانسور

دانلود فیلم Chung Kuo: China 1972 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

به دلایل ناشناخته، دریافت اطلاعات کافی از Chung Kuo: China از این سایت دشوار است. Chung Kuo: China هرگز معروف نبوده است. افراد نسبتا کمی آن را تماشا کرده اند. برای تشدید اوضاع، داده‌های قابل دسترسی محدود حتی به اندازه کافی دقیق نیستند. بنابراین سعی خواهم کرد در هنگام ارائه نظرات خود، داستان پایه و اساس Chung Kuo: China را به اشتراک بگذارم.

آنتونیونی با استقبال دولت چین، حدود دو ماه در چین برای ساخت این روایت تلاش کرد. دو ماه برای ساخت یک فیلم استثنایی کوتاه است. آنتونیونی گفت که او "نمی تواند بیشتر از این ارائه دهد، اما فقط تصویری از چین نشان دهد." پس از اتمام این فیلم، با این حال، دولت چین به طرز وحشیانه ای Chung Kuo: China و همچنین آنتونیونی را محکوم کرد. در نتیجه، Chung Kuo: China هرگز به صورت رایگان در چین تحویل داده نشده است. این نتیجه به همین ترتیب بر آنتونیونی تأثیر گذاشت که باعث شد Chung Kuo: China هرگز به یکی از برترین انتخاب‌های او تبدیل نشود و Chung Kuo: China برای اکثر مردم در همه جا از جمله ایالات متحده قابل دسترسی نبود.

به طور کلی، این یک فیلم فوق‌العاده است. فیلم جذاب، علیرغم اینکه سرعت در برخی موارد تا حدودی کند است. نمایشی که من تماشا کردم شامل سه بخش است. قسمت اول و دوم هر کدام یک ساعت و بیست دقیقه اخیر هستند و قسمت سوم حدود 60 دقیقه طول می کشد. بنابراین طول کامل بیش از سه ساعت است، و ممکن است لازم باشد کمی اصرار داشته باشید که این شانس را دارید که دوست دارید آن را در یک زمان تکمیل کنید. گفته می شد که نسخه اول حتی به مدت چهار ساعت ادامه داشت.

به عنوان یک روایت، Chung Kuo: China از «قطعات» متعددی ساخته شده بود که می توانست آماده یا بد تجهیز باشد. چنگ زدن‌های مرتب چیزی بود که دولت چین باید به آنتونیونی نشان می‌داد، برای مثال، بچه‌های کاملاً آماده در کلاسی که ملودی‌های سیاسی می‌خواندند، یا گسترش آبراه یانگ تسه در نانکینگ به عنوان یک دستاورد طراحی. چنگ های بد مجهز، آنهایی بودند که بدون هیچ قید و شرطی توسط آنتونیونی شلیک شد. به عمد یا نه، این دو نوع چنگ زدن در فیلم Chung Kuo: China در هم تنیده شدند و سبکی منحصر به فرد را ساختند که کاملاً شبیه روایت های مختلف نیست. این چنگ زدن‌های نامناسب بود که دولت چین را آزار می‌داد.

مطمئناً این موضوع در مورد لیوان نیست، علی‌رغم این واقعیت که هنرمند ذوزنقه‌ای نیز به ضرب گلوله کشته شد. این در مورد جامعه چین است، به ویژه وجود افراد معمولی که در اواسط دهه 1970 در چین در جوامع شهری یا مناطق روستایی زندگی می کردند.

برای افرادی که مشتاق تاریخ فعلی چین هستند، آنها ترجیح می‌دهم پس‌زمینه تاریخی آشفتگی اجتماعی را از سال 1966 تا 1976 که توسط مائو تسه تونگ فرستاده شد، از دست ندهیم. این روزها، جمع‌آوری داستان‌هایی که در آن زمان رخ داده‌اند، ممکن است از روی کتاب‌ها یا مطالب مختلفی که می‌توانید از کتابخانه یا وب دریافت کنید، خیلی سخت نباشد. به هر حال، من به ندرت فیلمی مانند این را ندیده ام که زندگی *واقعی* آن افراد را نشان دهد. این یک داستان نیست همه چیز برابر باشد، این یک صفحه از زندگی است که توسط یک تهیه کننده خارق العاده در یک فیلم نگهداری می شود. تصاویر متحرک زیادی در دسترس نبود تا این را به شما بگویم، که توضیح دیگری بود که Chung Kuo: China را بسیار خاص کرد.

در میان سه قطعه این فیلم، بخش اولیه به پکن اختصاص داشت. خیلی شبیه پکن امروزی نیست. به آنتونیونی و تیمش یک مدرسه ابتدایی نشان داده شد که بچه‌ها در آن بازی می‌کردند، یک کلینیک پزشکی که در آن خانمی در حال زایمان سزارین بود و چند گیاه و کارگر. بچه‌های مدرسه ابتدایی ملودی‌های سیاسی می‌خواندند و با موسیقی مشابهی که برای تأیید دولت مائو تسه‌تونگ و جناح سوسیالیست آموزش داده می‌شد، به زمین رقص می‌رفتند. علی‌رغم این واقعیت که برنامه‌های از پیش تعیین‌شده منظم نبودند (برای آن بچه‌های دوست‌داشتنی دیوانه‌کننده است که این آهنگ‌ها را بخوانند)، من موافقم که آنها نیز Chung Kuo: China را واقعاً مهم ساختند، زیرا مواد مستقیمی بود که از آن جامعه جمع‌آوری شده بود.

قسمت دوم در مورد منطقه هونان و دو منطقه شهری بود: سوژو و نانکینگ. در هونان، مردم شهر متواضع بودند، اما به همین ترتیب علاقه‌ی فوق‌العاده‌ای نشان می‌دادند، زیرا به ندرت یک فرد خارجی را دیده بودند. شما می توانید درک کنید که توطئه توسط مقامات عمومی آماده نبود. سوژو به عنوان "ونیز چین" در نظر گرفته می شد. آنتونیونی گفت که این شهر "بسیار لذت بخشی با فرهنگ متعارف" است. در نانکینگ، افراد آنقدرها هم ترسو نبودند، با این حال به طور قابل توجهی بیشتر از افراد در شهرهای هونان مشغول بودند. آنتونیونی فقط یک لحظه به گسترش بالای جریان یانگ تسه که مقامات عمومی از آن راضی بودند، کوتاهی کرد. او از بیشترین فرصت استفاده کرد تا نشان دهد افراد چگونه چیزهای سنگین را منتقل می کنند، در جاده ها قدم می زنند و امرار معاش می کنند.

بخش سوم شانگهای، بزرگترین شهر مدرن چین را نشان می دهد. در آنجا ساختارهای به سبک اروپایی که قبلاً کانون تجاری بودند به عنوان محل کار دولتی مورد استفاده قرار گرفتند. به او یک کارخانه تولید فولاد نشان داده شد. او به همین ترتیب به چند کافه شلیک کرد، جایی که افراد از رشته فرنگی پول می گرفتند. او گفت: "وقتی می شنویم چینی ها می گویند اسپاگتی درست کرده اند، احساس خوشبختی نمی کنیم." قابل توجه و بسیار جذاب است.